Verhalen van ‘nalaters’

“Het begon jaren geleden toen er in een plantenbak op mijn balkon een merel broedde,” vertelt Antoinette enthousiast. “Ik ben gek op de natuur en vogels staan voor mij aan de top.”

Ze volgde cursussen, ging mee op excursies en nam deel aan vogelreizen. Toen Antoinette in Limburg ging wonen, raakte ze écht besmet met het vogelvirus.

“Van mijn vogelmaatje Leo Koster heb ik heel veel geleerd. Samen met hem inventariseer ik en we doen mee met simultaantellingen voor de nachtzwaluw en de klapekster. Elke keer als je naar buiten gaat, word je getrakteerd op een verrassing.” Haar favoriet is de kraanvogel. “Vooral het geluid als ze in groepen overtrekken”.

Antoinette draagt Vogelbescherming een warm hart toe en schenkt jaarlijks een vast bedrag. “Ik vind dat Vogelbescherming geweldig werk doet. Zo planten ze bomen in Afrika om insecten te lokken voor onze broedvogels, die daar overwinteren. Tegelijk helpen ze de mensen daar met oventjes, zodat ze niet langer bomen hoeven kappen voor hout om op te koken. Ook biedt men de bewoners alternatieve inkomsten. Fantastisch toch?”

Persoonlijke begeleiding

“Ik wilde graag meer doen en de vogels een veilige haven bieden, ook als ik er niet meer ben. Een tijdje geleden heb ik Vogelbescherming benoemd als enig erfgenaam én als executeur van mijn testament. Dat geeft me een gerust gevoel. De wijze waarop ik daarbij persoonlijk werd begeleid, was uiterst prettig.”

_{Tot ons verdriet overleed Antoinette van Oosten in september 2022. In goed overleg met haar familie dragen we nu zorg voor de afwikkeling van haar nalatenschap.}

Ooit woonde Alphons van Meijgaarden schuin tegenover het kantoor van Vogelbescherming in Zeist, maar zijn liefde voor vogels werd pas echt aangewakkerd in Drenthe. Daar, in Hooghalen, beheerde hij samen met zijn partner Roelof een paar hectaren bos. ”Roelof was echt van de vogels, hij leerde me de havik en de zwarte specht kennen,” vertelt Alphons. “En ik weet nog  hoe blij hij was, toen hij in de akkerrand een koppel patrijzen ontwaarde”.

Roelof en Alphons zijn dan al jaren lid van Vogelbescherming. Alphons vertelt: “Na het overlijden van mijn partner moest ik mij beraden op de toekomst. Dus ook op nalaten. Toen ik nog werkte als directeur van Bouwfonds Kunststichting was ik veel bezig met kunst. Daar lag zeker ook mijn hart.

Voor mijn gevoel moest ik  nu gaan kiezen tussen de vogels en de kunst. Ik weet  hoe Roelof zich zorgen maakte over de toekomst van onze weidevogels. Voeg daar mijn eigen fascinatie voor vogels bij en de keuze was makkelijker te maken.”

Groeiend vertrouwen

“Door de prettige gesprekken met Jaap Hijmans van Vogelbescherming groeide mijn vertrouwen in de organisatie. Het werd duidelijk dat er naast het geven van een legaat meer mogelijkheden waren. Uiteindelijk besloot ik Vogelbescherming te benoemen tot mijn executeur. Als ik er straks niet meer ben, weet ik dat de afhandeling van mijn nalatenschap in goede handen is. Dat geeft rust.”

We spreken Henny en Theo Willemsen op Texel, waar zij graag vertoeven. “Hier vinden we rust, ruimte en vogels”, verklaart Theo. “Maar natuur is voor ons veel meer”, vult Henny haar man aan. “Het is alles: het landschap, de bloemen, insecten en alle dieren.” Waarop Theo weer: “Maar voor mij toch vooral vogels!.” Op Texel genieten ze van roepende grutto’s en tureluurs. Van overvliegende grote sterns en van jagende bruine kiekendieven.

Theo: “Vroeger zagen we hier ook regelmatig de blauwe kiekendief, maar dat is een stuk minder geworden." Ze zijn al meer dan dertig jaar lid van Vogelbescherming. Met bezorgdheid zien ze hoe weide- en akkervogels, maar ook strandvogels bedreigd worden. Daarom willen ze ook na hun overlijden iets goeds doen voor natuur en vogels. Henny: “We hebben geen kinderen; dat zette ons aan het denken. Al tien jaar geleden besloten we Vogelbescherming in ons testament op te nemen, samen met enkele andere goede doelen.”

‘Een beetje als thuis’

Daarnaast heeft het paar Vogelbescherming als executeur benoemd.

Theo: “Daarvoor heb ik eerst een belrondje gehouden met diverse goede doelen. Bij het gesprek met Vogelbescherming hadden we het beste gevoel. Het is een betrouwbare partij en voelt toch een beetje als thuis.” Henny en Theo hopen vanzelfsprekend nog heel lang van hun pensioen te kunnen genieten. “Maar,” besluiten ze beiden, “het geeft een fijn gevoel en rust nu we weten dat alles goed geregeld is.”

“Tijdens mijn jeugd had ik helemaal niets met vogels. Dat gefladder, die veren, ik vond het maar niks en mijn ouders waren ook geen natuurvorsers. Maar mijn verkering, later mijn man, was precies het tegenovergestelde. Hij zeilde, wandelde en had een ‘oom’, die hem meenam om vogels te kijken. Toen wij besloten het leven met elkaar te delen kwamen de vogels in beeld.”

“Al snel vond ik het leuk om een wilde eend van een kuifeend te leren onderscheiden. En zo gebeurde het mij dat ik een echtpaar grote zaagbekken, een baltsende brilduiker, een nonnetje, een bedelende notenkraker of honderden tafeleenden bij elkaar zag. Je raakt ontroerd omdat ze allemaal zo mooi zijn, met hun prachtige veren, waanzinnige kleuren en hun grappige gedrag. Het gaf ons iets extra’s, we werden er zo vrolijk en blij van.”

Vogelbescherming als executeur

Jeanna en haar man besloten Vogelbescherming tot hun erfgenaam te benoemen. “Omdat wij vonden dat er goed gezorgd moet worden voor belangrijke vogelgebieden in ons land. Niet alleen nu, maar ook in de toekomst, zodat vogels veilige en gezonde leefgebieden behouden.

Tijdens een excursie – mijn man was toen al overleden – hoorde ik bovendien dat Vogelbescherming ook als executeur kan optreden. Ik wilde mijn vrienden en familie niet belasten met dit zware karwei. Daarom heb ik Vogelbescherming gevraagd om mijn testament tot uitvoer te brengen. Deze beslissing geeft mij rust. Vogelbescherming heeft mijn vertrouwen.”

_{Jeanna Iliohan-van Wijnkoop overleed in juni 2021. Wij hebben haar nalatenschap naar haar wensen kunnen afwikkelen en houden haar vol dank in onze herinnering.}