Shag, Phalacrocorax aristotelis - Aalscholvers (Phalacrocoracidae)
De kuifaalscholver is een zee- en kustvogel. Hij is zo’n 20% kleiner en ook slanker dan de meer bekende gewone aalscholver. Net als zijn grotere familielid leeft de kuifaalscholver van vis. Hij broedt verspreid in Europa langs de rotsige kusten van IJsland en West-Siberië tot in de Middellandse Zee. In 2013 was er een eerste broedgeval in Nederland.
Door zijn kleinere postuur is de kuifaalscholver te onderscheiden van de gewone aalscholver. Daarnaast heeft de kuifaalscholver een dunnere hals en snavel en een kleinere, rondere kop en steil voorhoofd. Meer bevedering op de kin en keel dan de aalscholver. De omhoog gekrulde kuif op de voorkruin is er alleen aan het begin van het broedseizoen. Verenkleed is overwegend oliegroen, maar oogt van veraf zwart.
Laag en rauw "rrraaaahhhh…", ook hikkende keelgeluiden.
65-80 cm, spanwijdte 90-105 cm
Koloniebroeder. Kolonies variëren van tien broedparen tot vele honderden of meer dan duizend. Eileg soms al in februari, maar meestal vanaf maart en kan duren tot in juni. Nest in spleten, kleine grotten of onder rotsblokken, bekleed met plantaardig materiaal. Legsel varieert van 1-6 eieren, gemiddeld 3. Jongen vliegen na ongeveer 2 maanden uit en worden nog enkele weken gevoerd.
De kuifaalscholver leeft op en langs rotsige kustlijnen, bij voorkeur direct grenzend aan diep water dat onder invloed staat van oceaanstromen. Uitzondering daarop vormen de kolonies in het Middellandse Zeegebied en de broedpogingen op een stenen strekdam nabij Neeltje Jans (in 2013 daar eerste zekere broedgeval). Verder lijkt de kuifaalscholver het continentale plat als broedvogel te mijden. Buiten het broedseizoen niet zoals bijvoorbeeld jan-van-gent continu op volle zee, maar kustgebonden voor lange droog- en rustpauzes en verenonderhoud.
Voornamelijk vis, en dan vooral zandaal en soorten uit de haring- en kabeljauwfamilie. Duikt vooral vanaf het water naar vis, incidenteel ook wel duikend vanuit de lucht, met name als de zee wild is. Jaagt overwegend alleen, bij scholen vis ook wel in groepsverband.
Broedvogels van de kust van Moermansk zijn gedeeltelijk trekvogel. Kuifaalscholvers van overige kustkolonies zijn na de broedtijd minder aan de broedplaatsen gebonden en verspreiden zich over kortere of langere afstand.
wintergast in uiterst klein aantal
Op strekdammen nabij Neeltje Jans vond in 2013 een eerste broedgeval plaats. Verder worden langs de Nederlandse kust altijd wel solitaire kuifaalscholvers gezien, of kleine groepjes. Vrijwel altijd op stenige plekken langs de kust, zoals basaltblokken of pieren. Meeste waarnemingen tussen half augustus en half april.
Aantal broedparen | 0 (in 2023) |
Geschat maximum aantal overwinteraars | 15-30 (in 2013-2015) |
Doortrekkers | 1-100 (in 2008-2012) |
Bron: sovon.nl
Meer weten over trends? Kijk op sovon.nl.
Bron en meer waarnemingen: Waarneming.nl
Pier van IJmuiden, Neeltje Jans.
Langs rotsige kusten grenzend aan de Atlantische oceaan en Barentszzee. Daarnaast ook op rotsige kusten in het Middellandse Zeegebied. Vestiging in Nederland is uitzonderlijk, mede gezien het overwegend vermijden van het continentaal plat. Europese populatie wordt geschat op een kleine 90.000 broedparen, waarvan het merendeel in het Verenigd Koninkrijk.
De kuifaalscholver staat niet op de Rode Lijst.
Vogelbescherming is voorstander van duurzame visserij met zomin mogelijk bodemberoering in Noordzeekustzone. Het instellen van zeereservaten in de Noordzee zal veel soorten kust- en zeevogels ten goede komen. Locaties van windmolenparken zullen zorgvuldig moeten worden geselecteerd.
Overheden moeten goede controles uitvoeren op olievervuiling. Internationale wetten en regels (en de handhaving daarvan) zouden moeten voorkomen dat de zeeën worden leeggevist. Zover is het helaas nog lang niet. Duurzame visserij is daarnaast een verantwoordelijkheid van de sector zelf.
De kuifaalscholver is een beschermde inheemse vogelsoort. Net als alle andere vogels die van nature in het wild in Nederland voorkomen, zijn kuifaalscholvers beschermd op grond van de Europese Vogelrichtlijn. De bescherming van de kuifaalscholver wordt in Nederland geregeld door de Omgevingswet.
De wet verbiedt het om zonder omgevingsvergunning voor een flora- en fauna-activiteit:
Uitzonderingen op de vergunningplicht zijn opgenomen in de wet en bijbehorende uitvoeringsregelgeving. De provincie (en in sommige gevallen het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) kan een omgevingsvergunning verlenen die toestaat in strijd met de verboden te handelen. Daarnaast kan de provincie (en in sommige gevallen het Rijk) vergunningvrije gevallen aanwijzen. Aan beide zijn strenge voorwaarden verbonden.
De wet bevat daarnaast algemene regels voor in het wild levende vogels:
Er zijn geen natuurgebieden voor deze soort aangewezen, omdat de soort slechts in beperkte mate in Nederland voorkomt.
© Foto's: AGAMI © Illustraties vogels: Elwin van der Kolk © Video's: Natuur Digitaal