Taiga Bean Goose, Anser fabalis - Eenden (Anatidae)
De taigarietgans is een zeldzame wintergast. Taiga- en toendrarietgans zijn lange tijd beschouwd als twee varianten van één soort. Nog steeds zijn taxonomen hierover in discussie. Geografisch gezien hebben beide varianten een ander broedgebied: de toendrarietgans broedt verder noordelijk dan de taigarietgans. Beide soorten komen als wintergast in Nederland voor. In normale jaren overwintert ongeveer 5% van de wereldpopulatie taigarietganzen in ons land.
Taigarietganzen kunnen sterk op toendrarietganzen lijken en de meeste kenmerken zijn vrij variabel. De toendrarietgans is wat kleiner dan de taigarietgans en heeft veel minder oranje op de snavel. Kennis en ervaring met beide soorten is dan ook vereist om ze met enige zekerheid te onderscheiden.
Laag, fagotachtig gegak, niet te onderscheiden van toendrarietgans.
66-89 cm, spanwijdte 142–175 cm
Broedt van mei/juni vanaf het moment dat het weer dat toelaat. Het leggen van eieren wordt vaak uitgesteld tot het voorjaar echt is ingevallen. Taigarietganzen zijn monogaam en vormen paartjes voor het leven, tot een van beide vogels sterft. Het nest is een ondiepe schotel van plantenmateriaal, bekleed met dons. Legt 4 tot 6 roomgelige eieren, die in 25 - 29 dagen worden uitgebroed. De jongen zijn in 7 tot 13 weken vliegvlug en blijven tot aan het volgende voorjaar bij de oudervogels. Daardoor zijn 'gezinnetjes' te herkennen binnen groepen overwinterende ganzen.
's Winters te vinden in (hoog-)veenmoerassen, grasland en op bouwland. Broedt langs meren, vennen en rivieren in de taigazone van Scandinavië en Rusland.
Een vegetarisch menu van grassen en andere planten. In het broedseizoen ook bessen en zelfs moeilijk verteerbare zeggen (een grasachtige groep planten). In de winter ook oogstresten van mais en granen, wortels en aardappelen.
Taigarietganzen trekken vanuit de broedgebieden voornamelijk in zuidwestelijke richting weg. Ongeveer 100.000 taigarietganzen overwinteren in het Oostzeegebied, voornamelijk in Zweden. Een klein deel van deze vogels trekt nog verder naar Nederland, slechts in zeldzame strenge winters volgen er meer.
wintergast in zeer klein aantal
In de jaren 1980-1990 was de taigarietgans veel minder zeldzaam dan tegenwoordig. In strenge winters konden tot zo'n 20.000 vogels in Nederland gezien worden. Daarna namen de aantallen flink af en is de taigarietgans intussen een zeldzame wintergast. In omringende landen is dezelfde ontwikkeling zichtbaar: Duitse, Deense en Zweedse vogeltellers melden dezelfde afname als bij ons zichtbaar is.
Aantal broedparen | 0 (in 2023) |
Geschat maximum aantal overwinteraars | 1-22 (in 2016-2021) |
Doortrekkers | 1-3, nov,mrt (in 2016-2021) |
Bron: sovon.nl
Meer weten over trends? Kijk op sovon.nl.
Bron en meer waarnemingen: Waarneming.nl
Er zijn nog maar een paar plaatsen waar de soort in de winter te zien is. Alleen in Noord-Brabant en Noordoost-Nederland zijn er enkele vaste verblijfplaatsen met slechte enkele vogels. Toch loont het om ze te zoeken, vanaf december tot en met februari. In een strenge winter zijn de kansen het grootst.
Taigarietganzen broeden in Fenno-Scandinavië en in het noorden van Rusland.
Intensieve jacht op trekkende ganzen lijkt een probleem te zijn, al ontbreken harde wetenschappelijke data om dit te bewijzen vooralsnog. Overwinterende ganzen kunnen schade aan landbouw toebrengen, waarvoor boeren kunnen worden gecompenseerd.
Vogelbescherming pleit voor meer natuurinclusieve landbouw en rustgebieden voor ganzen. Bovendien maakt Vogelbescherming regelmatig bezwaar bij overheden tegen onjuiste / onzorgvuldig afgegeven vergunningen voor afschot. Daarnaast bepleit Vogelbescherming maatregelen rondom vliegvelden waardoor ganzen niet massaal te hoeven worden gedood om vogelaanvaringen te voorkomen. Via een netwerk van vrijwillige WetlandWachten houdt Vogelbescherming overal in Nederland de kwaliteit van leefgebieden in de gaten. Internationaal werkt Vogelbescherming als Partner van BirdLife International aan het beschermen van het hele leefgebied van trekvogels: van broedgebied tot overwinteringsgebied.
Houd afstand tot grote groepen overwinterende ganzen om zo verstoring en onnodig energieverlies te voorkomen.
De taigarietgans is een beschermde inheemse vogelsoort. Net als alle andere vogels die van nature in het wild in Nederland voorkomen, zijn taigarietganzen beschermd op grond van de Europese Vogelrichtlijn. De bescherming van de taigarietgans wordt in Nederland geregeld door de Omgevingswet.
De wet verbiedt het om zonder omgevingsvergunning voor een flora- en fauna-activiteit:
Uitzonderingen op de vergunningplicht zijn opgenomen in de wet en bijbehorende uitvoeringsregelgeving. De provincie (en in sommige gevallen het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) kan een omgevingsvergunning verlenen die toestaat in strijd met de verboden te handelen. Daarnaast kan de provincie (en in sommige gevallen het Rijk) vergunningvrije gevallen aanwijzen. Aan beide zijn strenge voorwaarden verbonden.
De wet bevat daarnaast algemene regels voor in het wild levende vogels:
De taigarietgans is door een aantal provincies aangewezen als soort die belangrijke schade veroorzaakt. In de relevante omgevingsverordening is vastgelegd welke maatregelen onder voorwaarden door grondgebruikers mogen worden gebruikt ter voorkoming of bestrijding van belangrijke schade door deze soort.
Twee natuurgebieden die door taigarietganzen worden gebruikt als slaapplaats zijn aangewezen en beschermd als Natura 2000-gebied. Het gaat om de Groote Peel en Kampina & Oisterwijkse Vennen. Voor deze gebieden gelden strenge regels voor alle activiteiten die mogelijk negatieve gevolgen kunnen hebben op de natuurwaarden waarvoor het gebied is aangewezen.
© Foto's: AGAMI © Illustraties vogels: Elwin van der Kolk © Video's: Natuur Digitaal